Corona, klimaat, sociale ongelijkheid en democratisch ongemak: we leven in spannende tijden. Tijden waarin steeds duidelijker wordt dat natuurlijke bronnen niet meer onuitputtelijk zijn maar uitgeput raken: overvloed is op elk denkbaar terrein veranderd in schaarste.

Van overvloed naar schaarste

In een wereld van overvloed kan een individu op eigen kracht vér komen. In een wereld van schaarste raakt eigen kracht al snel begrensd door het ‘recht’ van een ander. En die rechten gaan inmiddels heel ver. Zaken die ooit van niemand waren worden opgeknipt en toegeëigend: lucht wordt opgeknipt in schone en – verhandelbare - vervuilde lucht; water dat diep in de Ethiopische aarde ligt, wordt door Nederlandse bedrijven opgepompt om kilometers aan bloemen in kassen te besproeien. Dat klinkt allemaal misschien ver van je bed maar dezelfde mechanismen spelen zich af dicht bij huis waar betaalbaar wonen, een toereikend inkomen, goede zorg en laagdrempelige toegang tot kennis en onderwijs sterk onder druk staan.

Gebrekkig publiek domein

De gevolgen van een gebrekkig publiek domein - een domein van publieke voorzieningen, mogelijk gemaakt door publieke middelen, gewaarborgd door publieke besluitvorming en publieke verantwoording – is overal te herkennen. Lokale burgerinitiatieven ontstaan om gaten te dichten. Tegelijkertijd creëren ze het paradoxale effect dat solidariteit juist verkleind wordt naar de eigen straat, eigen gemeenschap of eigen wijk.

De (on)macht van het publieke domein is zo een van de grote vraagstukken van onze tijd. Dit paviljoen besteedt aandacht aan het thema van de zeggenschap van mensen over hun leven – en over dat van anderen.